(…) dobre rady od kogokolwiek pochodzące, powinny wynikać z mądrości księcia, a nie mądrości księcia z dobrych rad
O powszechnej wadzie ludzi – nie pamiętać o burzy, gdy morze spokojne.
O cudzej zbroi, która albo ci spada z pleców, albo ci ciąży, albo cię gniecie, Dawidzie, Goliacie, Karolu VII, królu Ludwiku.
Francja, Szwajcaria, Italia, Niemcy, Hiszpania.
O byciu zarozumialcem, odstępowaniu od zasad, upadkach, przetrwaniu, posługiwaniu się dobrocią, lub nie, o tym, co przysparza nagany lub pochwały.
O drapieżnych, wiarołomnych, okrutnych, litościwych, zniewieściałych, dotrzymujących władzy, mężnych, walecznych.
O pytaniu czy lepiej jest budzić miłość niż strach, czy strach niż miłość.
O tym, że książę zmuszony jest umieć posługiwać się dobrze naturą zwierząt, oraz, że powinien spośród nich wziąć za wzór lista i lwa, bo lew nie umie nukać sideł, a lis bronić się przed wilkami.
O tym, że książę, który boi się bardziej swego ludu niż obcych, powinien budować twierdze, natomiast powinien ich zaniechać ten, który bardziej obawia się obcych niż ludu.
O tym, że dwu ludzi, różnie postępując, osiąga ten sam wynik, a z dwóch postępujących jednakowo, jeden osiąga, a drugi nie osiąga celu.