Miłość to czasownik

(…) Miłość to czasownik, bez ruchu umiera. Zostawiona sama sobie, wypłukuje się do zera.

O doświadczeniu utraty, które przynosi docenienie odzyskania, o metodach na rewitalizację relacji, o tym jak kiepskie jest ustawianie uwagi na braki, o mikromomentach szczęścia.

O delikatności, głaskach, intencjach, całowaniu, starych nawykach i efektywnym wykorzystaniu talentów obu płci.

O tym jaki sobie radzić z „-bo ty zawsze…”, „a ty nigdy…”

O tym, że w domu, podobnie jak w pracy – nie ma źle wykonanych zadań, są tylko źle zlecone.

Dykteryjki, dowcipy, pytania, luźne refleksje:

• ona myślała, że on po ślubie się zmieni, a on, że ona się nie zmieni. I obydwoje zdziwieni.
• nie jest moim życzeniem…
• mówi mu codziennie, że go kocha. Drwal wyznał to 10 lat temu i przecież nie odwołał
• wolisz mieć zawsze rację, czy szczęśliwą relację?

Miałam okazję kiedyś pogadać z autorką o ww. rzeczach, plus jeszcze o dzieciach, rodzicach i realizowaniu siebie i swoich pasji. Fajnie było odnaleźć te wątki w lekturze.