(…) Zmiana pytania z „Co jest z tobą nie tak” na „Co ci się przydarzyło?”.
Konstruktywny, wciągający dialog, wymiana myśli, doświadczeń, masa konkretnych przykładów, przypadków wielu pacjentów, dużo wiedzy merytorycznej porządkującej wiedzę na temat traumy.
O schemacie uwarunkowanej uległości, wpływie stresu i traumy na rozwój dziecka, o najczęstszych przyczynach niepokoju i przytłoczenia.
O tym jak ważna jest regulacja, relacje, nagradzanie i technohigiena i że kochamy innych w taki sposób, w jaki sami byliśmy kochani.
Sporo o zdolności, lub jej braku do tworzenia głębokich i zdrowych więzi, o śledzeniu historii traum w rodzinie, oraz prostym 10 pkt kwestionariuszu opartym na liście niekorzystnych doświadczeń, które mogły się wydarzyć w czasie pierwszych 18 lat życia i co z tego wynika…
Zaskakujące dla mnie podsumowanie jaki wpływ mają pierwsze 2 miesiące życia w kontekście złych doświadczeń versus perspektywa kolejnych 12 lat.
Z pewnością zapamiętam przykład noszenia chełmów wśród mdlejących ze strachu ludzi z obozu dla uchodźców dla ofiar wojny domowej w Rwandzie.
Trudne pytania jak np. czy lękowość rodzica może być przekazana dziecku i czy zaniedbania są równie toksyczne jak trauma?
Kopalnia wiedzy o mądrości pourazowej, o tym jak często gonimy za objawami, a nie leczymy ludzi i badaniach jak np. że typowy dorosły jest o 30 procent „mniej empatyczny” i bardziej skupiony na sobie niż dwadzieścia lat temu.
W trakcie i po lekturze dużo okazji do refleksji nad tym, jak funkcjonujemy sami, jak funkcjonują bliscy, jak funkcjonują ludzie w których orbicie przebywamy. Polecam.